روانشناسی و روانپزشکی
فاطمه دافعیان؛ زهرا یوسفی
چکیده
زمینه وهدف: هدف از پژوهش حاضرتعیین اثربخشی روایت درمانی بر فراهیجان و کنش تاملی در بین نوجوانان دختر 13 تا 18 ساله شهر اصفهان بود.
روش: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان 13 تا 18 ساله شهر اصفهان در سال 1401 بودند.با روش نمونه گیری دسترس از بین دختران ...
بیشتر
زمینه وهدف: هدف از پژوهش حاضرتعیین اثربخشی روایت درمانی بر فراهیجان و کنش تاملی در بین نوجوانان دختر 13 تا 18 ساله شهر اصفهان بود.
روش: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان 13 تا 18 ساله شهر اصفهان در سال 1401 بودند.با روش نمونه گیری دسترس از بین دختران نوجوان 13 الی 18 ساله، با توجه به ملاک های ورود و خروج و پاسخ گویی به سوال‌های پرسشنامه‌های مدنظر، تعداد 40نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به صورت روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (20نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش عبارت از پرسشنامه‌های فراهیجان میتمنسگرابر (2009) و کنشوری تاملی فوناگی (2016) بودند. گروه آزمایش در معرض هشت جلسه 90 دقیقه‌ای مداخله روایت درمانی مبتنی بر پروتکل جرالد دی مانک (1998) قرار گرفتند، درحالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS-23 و در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری‌های تکراری) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (001/0>p).
یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات فراهیجان مثبت و کنش تاملی نسبت به گروه کنترل به صورت معناداری افزایش یافته بود و میانگین نمرات فراهیجان منفی نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود (001/0>p).
نتیجه‌گیری:براساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که روایت درمانی برhفزایش فراهیجان مثبت، کاهش فراهیجان منفی و بهبودابعاد کنش تاملی دختران نوجوان تاثیر معناداری دارد.